کد مطلب:20822 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا نگاه كردن به ستارهها، ميتواند كفّارة گناهان كوچك باشد؟

تنها نگاه كردن به ستارهها، كفّارة هيچ گناهي ـ چه بزرگ و چه كوچك ـ محسوب نميشود، زيرا اگر چنين بود، براي ستاره شناسان و مردم عادي گناهي باقي نميماند، زيرا هيچ كس نيست مگر آن كه هر چند شب هم كه شده، به ستارهها نگاه ميكند; بله ممكن است انسان با نگاه به ستارگان، به عظمت خداوند متعال پي ببرد و در برابر عظمت خداوند خاضع شود و به اطاعت او دل بسته، از گناهان خود توبه كند; در اين صورت است كه گناهان او پاك ميشود كه البته برطرف شدن گناهان، به خاطر توبه كردن ميباشد كه از راه ديدن و تفكّر در خلقت ستارگان، برايش حاصل شده است، نه تنها ديدن ستارگان. در قرآن كريم نيز به تفكّر در خلفت آسمانها و زمين سفارش شده و از آن تعريف شده است: اِنَّ في خَلقِ السَّمـَوَتِ والاَرضِ واختِلـَفِ الَّيلِ والنَّهارِ لاَ َيـَتٍ لاِ ُولِي الاَلبـَب # اَلَّذينَ يَذكُرُونَ اللّهَ قِيـَمـًا وقُعودًا وعَليَ جُنوبِهِم ويَتَفَكَّرونَ في خَلقِ السَّمـَوَتِ والاَرضِ رَبَّنا ما خَلَقتَ هـَذا بـَطِلاًسُبحـَنَكَ فَقِنا عَذابَ النّار; (آل عمران، 190 و 191) به طور مسلم در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانههاي ]روشني[ براي خردمندان است. همانها كه خدا را در حال ايستاده و نشسته، و آنگاه كه بر پهلو خوابيدهاند، ياد ميكنند; و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين ميانديشند; ]و ميگويند:[ بارالها! اينها را بيهوده نيافريدهاي; منزهي تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار. در اين آية شريف، اشاره شده است كه اولي الالباب با تفكر در آفرينش آسمانها و زمين، حالت توبه به آنها دست ميدهد و از آتش دوزخ به خدا پناه ميبرند.